Dit tweedelige werk is een eerbetoon van Jan Van der Roost aan Benjamin Britten en Béla Bartók. In het eerste deel wordt de toon E in verschillende octaafhoogten tot klinken gebracht. Belangrijke improvisatorische solo’s zijn hierbijweggelegd voor de viool en altviool. Het tweede deel wordt gekenmerkt door een constant stuwende beweging. Na een korte inleiding volgt een opgewekt rondo en een fuga sluit vervolgens deze beeldschone compositie prachtig af.