In een mysterieuze openingspassage zijn atmosferische klanken te horen. Dan barst er een vrolijk allegro los: Con Giocondita (met vreugde). Een intiemer tweede deel, Con Tristezza (met droefheid), brengt rust. Het orkestspeelt hier een belangrijke rol en laat allerlei klankkleuren horen in de dialoog met de solist. De onstuimige finale getiteld Con Allegria (met vrolijkheid) vraagt grote virtuositeit van de solist, het orkest doet opnieuwmeer dan alleen begeleiden. Na een korte cadens worden de drie voorafgaande thema’s in omgekeerde volgorde herhaald en een spannend slot beëindigt dit contrastrijke werk.